 13. Analiza wizji z 4 lipca 1938 r. S?u?ebnicy Bo?ej Rozalii Celakówny (cz.5).
2010-04-22
Analiza wizji z 4 lipca 1938 r. Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny (cz.5). 5. Jeśli Polska nie zechce, kto inny obdarzony łaską uczyni to za nas Chrystus żądając od nas uznania Go za Króla poprzez Jego Intronizację jednocześnie nie ukrywa, że wszyscy, którzy będą wypełniać Jego wolę będą narażeni na cierpienia z tego powodu. W objawieniach w Puerto Rico w latach 1988 - 1992, Pan Jezus nie poprzestaje jednak na słowach zobowiązania, ale daje wsparcie człowiekowi: Przyszedłem, by powierzyć światu orędzie wielkiej wagi. Powiadam wam, przyjdą czasy, kiedy ludzkość będzie Mnie błagać o miłosierdzie. Powiadam ci, dziecko moje, będzie wtedy tylko jeden środek. Ja Sam jestem tym środkiem! Pragnę, by dusze czciły Mnie jako "Króla wszystkich Narodów", przez Moją Najświętszą Matkę, która wstawia się u Mnie za nimi"[1]. Poprzez te objawienia z Puerto Rico Pan Jezus przekazuje światu drogę ratunku - nabożeństwo ku czci Chrystusa Króla, które składa się z kilku części i różnych obietnic. Chrystus poleca czcić obraz, który przedstawia Jezusa jako Króla wszystkich narodów, a ponadto nosić medalik Eucharystycznego Króla. Podczas tych objawień przekazał także nowennę ku czci Jezusa Prawdziwego Króla wraz z szeregiem obietnic. Nowenna polega na odmówieniu przez dziewięć kolejnych dni Ojcze Nasz, Zdrowaś Mario i Chwała Ojcu oraz modlitwy: O Panie, Boże Nasz, Tyś Najświętszym Królem i Władcą wszystkich Narodów. Z wielką ufnością, że nasza modlitwa zostanie wysłuchana, prosimy Cię, Panie, nasz niebiański Królu, o miłosierdzie, Pokój, sprawiedliwość i wszelkie dobra. Ochraniaj, Panie, Nasz Królu, nasze rodziny i naszą ojczyznę. Prosimy uchroń nas przed naszymi wrogami i przed Twoją sprawiedliwą karą. Przebacz nam, Panie, Najwyższy Królu nasze grzechy przeciw Tobie. Jezu, Ty jesteś Królem miłosierdzia. Zasłużyliśmy na Twoją sprawiedliwą karę. Zmiłuj się nad nami, Panie, i przebacz nam nasze winy. Ufamy Twojemu wielkiemu miłosierdziu. Królu nasz, zasługujący na oddanie najgłębszej czci, składamy pokłon przez Tobą i prosimy: Aby Twoje Królestwo zostało uznane na całej kuli ziemskiej. Chrystus uzbrajając Kościół w nowennę daje człowiekowi szereg obietnic. Po pierwsze, każdorazowe odmówienie nowenny spowoduje nawrócenie dziesięciu osób, wybawienie dziesięć dusz z czyśćca oraz lżejszy Sąd. Kapłanom natomiast Pan Jezus obiecuje, że da łaskę nawracania wielu dusz. Chrystus przekazuje jeszcze drugą nowennę - Nowennę Komunii Świętych. Polega ona na ofiarowaniu dziewięciu Komunii św. ku czci Chrystusa Króla narodów. Przy odmawianiu powyższej nowenny Pan Jezus składa obietnicę zesłania po każdej Komunii św. jednego Anioła opiekuna z Chórów Niebiańskich. Ponadto Jezus powiedział: Jeżeli zgodne to będzie z Moją Świętą Wolą, wysłucham i wypełnię prośby skierowane do Mnie w tej nowennie. Niech dusze przychodzą do mnie bez zastrzeżeń z wszystkimi swymi sprawami. Kolejnym darem łaski jest Litania ku czci Jezusa, Króla wszystkich narodów. Jezus złożył obietnicę, że ci, którzy będą ją odmawiać, umrą w stanie łaski uświęcającej, a przed śmiercią objawi im się Chrystus Król. Szóstym zaleceniem Chrystusa jest odmawianie Różańca św. Zgodnie z pragnieniem Jezusa, dusze odprawiające to nabożeństwo, powinny ofiarować się Matce Bożej, Pośredniczce wszelkich łask: Moja kochana córeczko, przychodzę, aby powierzyć Ci sprawę wielkiej wagi. Pragnę, aby dusze, które wypełniają te nabożne ćwiczenia dla uczczenia Mnie jako Króla wszystkich Narodów, ofiarowały się Mojej Najświętszej Matce jako Maryi, Pośredniczce wszelkich Łask; to określenie dałem Ja Sam, z wielkiej miłości do Niej. Mój naród musi uznać Jej nieodzowną rolę jako Pośredniczki, Zdroju wszystkich Moich Łask, które zsyłam na ludzkość. Dopiero, kiedy ten DOGMAT będzie oficjalnie obwieszczony przez Mój kościół, wtedy zaprowadzę na ziemi prawdziwe Moje Panowanie. "O Maryjo, Najświętsza i Niepokalana Matko Boża, Matko Jezusa, naszego ofiarnego Najwyższego Kapłana, prawdziwego Proroka i jedynego prawdziwego Króla, do Ciebie przychodzę, jako do Pośredniczki wszelkich łask, którą prawdziwie jesteś. Zdroju wszelkich łask! O najmiłościwsza Różo! Najczystsze Źródło! Niepokalane Źródło wszelkich Bożych łask! Przyjmuj mnie, Najświętsza Matko! Przedstaw mnie i wszystkie moje intencje Trójcy Najświętszej, aby powróciły do mnie, oczyszczone i uświęcone przez Ciebie, przez Twoje Ręce, jako łaski i błogosławieństwa. Oddaje i poświęcam się Tobie, Maryjo, Pośredniczko wszelkich łask, aby Jezus, nasz jedyny prawdziwy Król Wszystkich Narodów, zapanował we wszystkich sercach. Amen."[2] Na temat Chrystusa Króla Wszystkich Narodów pięknie mówił papież Benedykt XVI 6 stycznia 2006 r. w uroczystość Objawienia Pańskiego: Mędrcy oddali pokłon zwykłemu Dziecku w objęciach Jego Matki Maryi, ponieważ w Nim rozpoznali źródło dwojakiego światła, które ich prowadziło: światła gwiazdy oraz światła Pisma. Rozpoznali w Nim Króla żydowskiego, chwałę Izraela, a także Króla wszystkich narodów[3]. 6. Pasterze Kościoła, przypominamy o 1997 roku Próba Intronizacji Chrystusa Króla w Polsce miała miejsce po 58 latach od omawianych objawień służebnicy Bożej Rozalii Celakówny. W 1997 r. miały miejsce spotkania w diecezjach Polski z ks. bp. Janem Chrapkiem w sprawie Intronizacji Chrystusa Króla. Również takie spotkanie odbyło się tego roku w diecezji bielsko - żywieckiej, w Bielsku - Białej, na temat przygotowań całego Kościoła w Polsce, a tym samym całego Narodu na godne przyjęcie intronizacji Chrystusa Króla, która miała być dokonana w czasie pielgrzymki Sługi Bożego Jana Pawła II do Ojczyzny. Intronizacja miała się dokonać w czasie Kongresu Eucharystycznego we Wrocławiu z udziałem Władz Państwowych i Episkopatu.[4] Ks. Ryszard Kubasiak tak dalej relacjonuje to spotkanie: W czasie całego spotkania nie padło ani raz określenie: "intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa". Dowodzi to, że prawidłowe określenie winno brzmieć tak, jak wyrażał się Ks. Biskup, czyli "intronizacja Chrystusa Króla". Episkopat, mając już przygotowaną intronizację, nie stwierdził, jakoby były przeszkody prawne, społeczne czy polityczne dla przeprowadzenia intronizacji z udziałem Władz Państwowych i Episkopatu, co dzisiaj się przedstawia jako przeszkodę. Skoro nie było wtedy żadnych obiektywnych przeszkód, aby dokonać intronizacji, dlaczego dzisiaj nie ma woli dokonywania intronizacji na szczeblu najwyższych władz: Kościół - Państwo. Czyżby nie rozumiano słów Pana Jezusa: "tylko te kraje zostaną na mapie świata, które uznają Jezusa za swego Pana i Króla"? Niezrozumienie, czy inne powody?[5] O innej konkretnej, planowanej dacie intronizacji dowidzieli się zebrani wierni przed wałami Częstochowy 3 maja 1997 r. Wówczas to prymas Polski kard. Józef Glemp podczas kazania, w uroczystość Królowej Polski naznaczył dzień 23 listopada (liturgiczna uroczystość Chrystusa Króla) na dzień, w którym to Polska wierząca uzna Chrystusa za swego Króla [6]. Jezus Chrystus w tym roku będzie przez nas czczony, dlatego że oddanie się Matce Bożej nie jest na innej drodze, niż zawierzenie Jezusowi Chrystusowi. Jego Najświętszemu Sercu chcemy w naszych diecezjach i parafiach w dniu 14 września, w uroczystość Podwyższenia Krzyża, zawierzyć tak, jak stojąca Maryja na Kalwarii potrafiła zawierzyć i przyjąć wolę swojego Syna, która jest wolą Bożą. Tak i my, później, na Chrystusa Króla, w ostatnią niedzielę tego roku, 23 listopada, będziemy zawierzali Sercu Bożemu naszą ojczyznę. A jest to ojczyna, która od wieków jest ojczyzną Maryi, którą Chrystus kocha tak, jak kocha nas, nawet grzeszników. A my wierzymy mając wolę, aby nawrócić się z grzechów i uzyskać drogę do łaski Bożej[7]. Jak wiadomo, Intronizacja Chrystusa Króla nie doszła do skutku. C. Kara i Oczyszczenie W ogłoszonej w 1903 roku encyklice Piusa X E supremi apostolatus papież pisał, że oznaką przebywania na ziemi Antychrysta jest fakt postawienia się człowieka na miejscu Boga i oczekiwania ubóstwienia[8]. Papież, przyglądając się otaczającej go rzeczywistości, skłania się do rozważań czy ta niepokojąco trudna sytuacja Kościoła, spowodowana przez nasilone ataki wroga, nie jest zapowiedzią nadchodzących czasów ostatecznych[9]. Jan Paweł II, 31 grudnia 1993 r. w kościele św. Ignacego Loyoli w Rzymie, powiedział, że jest wśród nas Antychryst, a razem z nim pojawiła się cywilizacja śmierci, będąca dziełem szatana. Papież mówi wprost, że jest to dowód zbliżającej się apokalipsy[10]. Czasy oczyszczenia zapowiada sam Pan Jezus przez Służebnicę Bożą Rozalię Celakówną, która tak pisze: Prośmy gorąco Pana Jezusa o zbliżenie się Jego Królestwa, bo zbliżają się czasy, kiedy nastanie Jedna Owczarnia i Jeden Pasterz. Były to słowa do głębi przejmujące: "Zobaczysz, dziecko Moje, że to wszystko się stanie. Te państwa się tylko ostoją, które Mnie uznają swym Królem... Zniszczenie będzie wielkie wskutek grzechów, które się rozlały jak potop na ziemi. Więc muszą być krwią zmyte, zwłaszcza tam, gdzie były popełniane w sposób najohydniejszy..."[11] Celakówna dodaje i ostrzega, że: Trzeba wszystko uczynić, by Intronizacja była przeprowadzona. Jest to ostatni wysiłek Miłości Jezusowej na te ostatnie czasy![12] Dzięki łasce Pana Jezusa ta mistyczka doznała wizji ukarania świata za grzechy. Po tym, jak Pan Jezus pokazał jej ten straszny obraz zapytała czy to koniec świata, a ten ogień i lawa, czy to jest piekło. Otrzymuje odpowiedź: To nie jest koniec świata ani piekło, tylko straszna wojna, która ma dopełnić dzieła zniszczenia[13]. Inna polska mistyczka, Zofia Nosko w wizji z 17 października 1982 r. usłyszała od Pana Jezusa: Zapamiętajcie: Dzień, który się zbliża, jest dniem oczyszczenia wszystkiego i wszelkiego stworzenia, które żyje. Nikt z was nie będzie mógł uniknąć gniewu Bożego. (...) Niebo i ziemia połączą się ze sobą, by dokonać zemsty nad tym plemieniem, które zasiedliło całą ziemię[14]. Jednak wybranym duszom czystym, ofiarnym i pełnym miłosierdzia, Chrystus Król zapewni opiekę Aniołów Bożych w ludzkich postaciach: pamiętajcie, gdy staną w waszym progu, waszego mieszkania, w drzwiach waszych - przyjmijcie ich godnie, tak, jak Abraham przyjmował z szacunkiem i ofiarnością i by się z wami nie stało tak, jak z Sodomą i Gomorą[15]. Pan Jezus kazał jej zapisać, że po czasie strasznej kary: stanę po środku ziemi waszej, bo ona jest pagórkiem dla Nóg Moich - Ja, Pan Wielki, Sprawiedliwy, Święty Jezus Chrystus. Przyniosę pokój wielki i trwały, oparty na prawdzie, miłości, radości wiecznej, rozleję łaskę i zbawienie. Zapamiętajcie, gdy dziać się to będzie, obejmą ciemności ducha, serca i umysłu całą ziemię. To będzie przed ognistym wozem złego ducha. Módlcie się wtedy gorąco, by dni i godziny były skrócone, albowiem Anioł zniszczenia i gniewu Pana będzie przechodził przez całą ziemię, szybko niszcząc hufce złego ducha, ale też grzeszników, którzy lubowali się w złym postępowaniu[16]. Zofia Nosko otrzymała obietnicę, że jeśli Polska wytrwa w modlitwie i wierności Bogu oraz nie będzie grzeszyć przeciw Panu, to ziemia wasza będzie od granic zachodnich morskich aż po stepy i kurhany rozległe. Uczynię wasz kraj wielki, mlekiem i miodem płynący, dam wam mądrego władcę. kochającego nade wszystko Boga.[17]. Po czasie oczyszczenia zapanuje realne Królestwo Boże na ziemi: Oto dni, które obejmą Nową całą Ziemię i Nowe całe Niebo. Przyjdę, by żyć z gromadą dusz wiernych Bogu, Ja Boży Pomazaniec, Syn Maryi Panny, która królować będzie ze Mną w wiecznym szczęściu z wami[18]. Również w Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy zapowiedź odnowienia ziemi i nieba: Na końcu świata Królestwo Boże osiągnie swoją pełnię. Po sądzie powszechnym sprawiedliwi, uwielbieni w ciele i duszy, będą królować na zawsze z Chrystusem, a sam wszechświat będzie odnowiony [KKK 1042][19]. W punkcie 1047 czytamy, że wszechświat widzialny jest więc również przeznaczony do przemienienia, "by... przywrócony do pierwotnego stanu, służył już bez żadnej przeszkody sprawiedliwym", uczestnicząc w ich chwale w Jezusie Chrystusie Zmartwychwstałym. W sposób syntetyczny zagadnienie czasu oczyszczenia, kary i nastania Królestwa Bożego na ziemi przedstawia ks. Stanisław Górnik w swojej pracy Doświadczenie mistyczne Zofii Nosko i Barbary Kloss opierając się w swej analizie na tekstach objawień i wizji obu mistyczek. Pisze, że obecnie doświadczamy czasu oczyszczenia. Jest to czas, w którym człowiek musi jasno określić swoją przynależność i oddać się we władanie - Bogu bądź szatanowi. Gdy czas oczyszczenia dobiegnie końca na ziemię spadnie kara Boża, ogromny kataklizm, po czym nastanie Nowa Ziemia i Nowe Niebo. W Nowym Świecie szczególną rolę będzie pełniła Polska[20]. 1. Ratunek dla świata - modlitwa i przemiana wewnętrzna Budząca niepokój wizja kary nie jest jednak nieunikniona. Człowiek może się jeszcze obronić przez modlitwę i zawierzenie Bogu. Podczas homilii Jana Pawła II wygłoszonej podczas Mszy św. rozpoczynającej uroczyście pontyfikat 22 października 1978 r., papież mówił: Nie bójcie się, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi. Dla Jego Zbawczej władzy otwórzcie granice państw, systemów ekonomicznych i politycznych, szerokie dziedziny kultury, cywilizacji rozwoju, nie bójcie się! Chrystus wie co robi, co nosi w swoim wnętrzu człowiek. On jeden to wie![21] Pan Jezus powiedział św. siostrze Faustynie: Napisz to: Nim przyjdę jako Sędzia sprawiedliwy, przychodzę wpierw jako Król miłosierdzia[22]. Tym miłosierdziem dla ludzkości i ratunkiem przed surową karą, o której pisały św. siostra Faustyna, Służebnica Boża Rozalia Celakówna czy Zofia Nosko, jest żądanie uznania Chrystusa Króla wraz z obietnicą daną Służebnicy Bożej Rozalii Celakównie: (...) Ostoją się tylko te państwa, w których będzie Chrystus królował. Jeżeli chcecie ratować świat, trzeba przeprowadzić Intronizację Najświętszego Serca Jezusowego we wszystkich pastwach i narodach na świecie. Tu i jedynie tu jest ratunek. Które państwa i narody jej nie przyjmą i nie poddadzą się pod panowanie słodkiej miłości Jezusowej, zginą bezpowrotnie z powierzchni ziemi i już nigdy nie powstaną. Zapamiętaj to sobie, dziecko moje, zginą i już nigdy nie powstaną!!![23] Służebnica Boża Rozalia Celakówna, gdy Pan Jezus pokazał jej w jaki sposób ma zamiar ukarać całą ziemię za jej grzechy, powiedział do niej: tak się, dziecko stanie, jeżeli ludzkość nie zwróci się do Boga[24]. Tryb przypuszczający w tym zdaniu jasno wyraża warunkowość kary, a więc gotowość przebaczenia ludzkości, jeżeli ta się nawróci. Bóg wyciąga do człowieka rękę dając mu zadanie Intronizacji Króla, ale Pan Jezus zaznacza wyraźnie, że nie należy się ociągać z realizacją tego zadania: Pamiętaj, dziecko - mówi ta postać - by sprawa tak bardzo ważna nie była przeoczona i nie poszła w zapomnienie. Niech Ojciec o tym pamięta, by nie było za późno. Intronizacja w Polsce musi być przeprowadzona[25]. Trudności w przeprowadzeniu tego dzieła przewiduje już sam Pan Jezus[26]. Zważywszy na realia współczesnego świata, szalejący liberalizm, coraz powszechniejszą laicyzację i jawne ataki na Kościół św., zaprowadzenie Bożego prawa na ziemi wydaje się wręcz niemożliwe. Ale Pan Jezus uspokaja: Dziecko, trzeba żyć wiarą i trzeba ufać, ufać, że mimo największych trudności to dzieło będzie przeprowadzone, a to dlatego, byście wiedzieli, że Ja sam działam - wy jesteście tylko narzędziem w Mych rękach. Im więcej będziecie wyzuci z siebie, im głębiej wejdziecie w przepaść unicestwienia się, tym swobodniej będę mógł działać w waszych duszach[27]. Intronizacji Chrystusa Króla trzeba dokonać na dwóch, równorzędnych płaszczyznach. W przestrzeni ducha i ustroju politycznego. Oba te aspekty Intronizacji wzajemnie się przenikają, uzupełniają i składają na jedno dzieło. Jednym z wielu dowodów, że Chrystus żąda przemiany serc, w których chce panować, są objawienia z Puerto Rico i zadana ludzkości nowenna ku czci Chrystusa Króla wszystkich Narodów. Ponadto, Służebnica Boża Rozalia Celakówna zapisała takie słowa Pana Jezusa: Dziecko, Maria Małgorzata dała poznać światu Moje Serce, wy zaś kształtujcie dusze na modłę mojego Serca. Intronizacja to nie jest tylko formułka zewnętrzna, ale ona ma się odbyć w każdej duszy.[28] Pan Jezus wielokrotnie zaleca zawierzenie Bogu i poświęcenie się modlitwie. Tak powiedział Służebnicy Bożej Rozalii Celakównej: Bądź dziecko spokojna, bo to, co cię niepokoi, nie pochodzi od Ducha Bożego. (...) Wam należy się modlić gorąco, składać z siebie ofiary, cierpieć to wszystko, co macie z nieskończonej mądrości i dobroci przeznaczone, i cierpliwie czekać na wszystko. Bóg wie, co czyni, a co czyni, czyni wszystko dobrze. Oddajcie się Mnie i bądźcie spokojni. Trzeba mieć wiarę bez rozumowania[29]. Również u św. siostry Faustyny znajdujemy jak wielką wagę ma ufna modlitwa: Ojciec niebieski spogląda na nie [dusze wybrane, szczególnie kochające Boga] ze szczególnym upodobaniem, one będą dziwowiskiem aniołów i ludzi, liczba ich jest bardzo mała, one są na obronę przed sprawiedliwością Ojca niebieskiego i na wypraszanie miłosierdzia dla świata. Miłość tych dusz i ofiara podtrzymują istnienie świata[30]. Gdy św. siostra Faustyna w 1935 r. w dniu święta Chrystusa Króla modliła się o Jego królowanie w sercach ludzi, Pan Jezus jej powiedział, że spełniając wiernie Jego życzenia oddaje mu największą chwałę[31]. Należy jednak przy tym pamiętać, żeby nie zaniedbać drugiego, zewnętrznego, aspektu Intronizacji. Chrystus Król żąda wprowadzenia Jego prawa i oparcia na nim wszystkich przejawów życia państwowego. Mówi wprost w objawieniach, że oczekuje zewnętrznych znaków Intronizacji[32]. Zewnętrzny znak przyjęcia Chrystusa na Króla jest równie ważny, ponieważ: sam fakt ofiarowania Polski przez Intronizację Mojemu Sercu przyniesie zbawienne korzyści, bo przez to dużo dusz nawróci się szczerze do Pana Boga, poddając się Jego prawu[33]. Szerzej o potrzebie zewnętrznego znaku Intronizacji Chrystusa Króla autor pisał już we wcześniejszej części pracy. Wynika stąd dobitnie, że nie należy twierdzić, jakoby publiczny i powszechny akt Intronizacji Chrystusa Króla, musiałby być poprzedzony osobistymi aktami. Pan Jezus mówi, że zewnętrzny znak Królestwa Chrystusowego nie może pozostać bez poparcia wewnętrznej przemiany serc narodu, ale mówi też, że ten zewnętrzny znak może pomóc takiej przemiany właśnie dokonać. Potrzeba przeprowadzenia intronizacji Chrystusa Króla w świetle nauki papieży i teologów oraz XX - wiecznych objawień mistycznych jest nagląca. Służebnica Boża Rozalia Celakówna tak pisze w swoich Wspomnieniach w 1939 r.: Rząd Polski posłucha Jego Eminencji, bo tak sprawi Pan Jezus, tylko nie trzeba ustępować ze swego stanowiska. Teraz wszyscy się zgodzą - zobaczy Ojciec. Teraz albo nigdy[34]. W tym samym fragmencie cytuje słowa Chrystusa: (...) Czemu się niepokoisz i myślisz po ludzku (bo zastanawiałam się nad słowami: "teraz albo nigdy"), czy czas u Boga jest czasem ludzkim, czyż nie przygotowuję serc ludzkich do tej wzniosłej chwili, jaką ma być Intronizacja? Czy sądzisz, jakoby ma zapowiedź nie miała się spełnić, czy nie widziałaś tego wszystkiego, co miało nastąpić, a co się teraz ziszcza?[35] 2. Modlitwa papieża Jana XXIII O Jezu, Królu narodów i Królu wieków, racz przyjąć nasz hołd. My, którzy przez łaskę braćmi Twoimi jesteśmy, składamy Ci pokorne uwielbienia. Ty jesteś żyjącym Chlebem, Który z nieba zstąpił i daje życie światu. Najwyższy Kapłanie i Baranku Ofiarny, Tyś się poświęcił na krzyżu w krwawej ofierze odkupienia Ojcu Przedwiecznemu dla zbawienia ludzkości, a teraz co dzień ofiarujesz się na naszych ołtarzach przez ręce Twoich kapłanów, aby we wszystkich sercach nastało Królestwo prawdy i życia, świętości i łaski, sprawiedliwości, miłości i pokoju. O Królu pełen chwały, przyjdź Królestwo Twoje. Panuj ze swego tronu łaski w sercach dzieci, by zachowały niewinność otrzymaną na chrzcie świętym. Panuj w sercach młodzieży, by wzrastała zdrowo i czysto, słuchając głosy tych, którzy Ciebie zastępują w rodzinie, szkole i Kościele. Panuj nad domowym ogniskiem, aby rodzice i dzieci żyli zgodnie i przestrzegali Twego świętego prawa. Panuj nad Ojczyzną naszą, aby wszyscy obywatele przez ład i zgodę warstw społecznych czuli się dziećmi Ojca w niebie, powołani do współdziałania dla wspólnego, doczesnego dobra: szczęśliwymi z przynależności do Mistycznego Ciała, którego Twój Sakrament jest zarazem żywym znakiem i wiecznie tryskającym źródłem. *** Panuj, o Królu królujących i Władco rządzących, nad wszystkimi narodami ziemi i oświecaj jej przywódców, by zapatrzeni w Twój wzór żywili myśl pokoju, a nie udręczenia. Eucharystyczny Zbawicielu, spraw, by wszystkie narody służyły Ci z ochotą w przekonaniu, że służyć Bogu, to znaczy panować. Niech Twój Sakrament, o Jezu, stanie się światłem umysłu, mocą woli, źródłem miłości serca. Słabym niech będzie podporą, cierpiącym pociechą, umierającym posiłkiem zbawienia, a wszystkim - zadatkiem przyszłej chwały. Amen.
[1] Tę część o objawieniach w Puerto Rico opracowano na podstawie Jesus, König aller Nationen. Ofenbarungen und Gebets, Wyd. Peter Koros Pilgereisen, Bad Neustadt 1998. [2] Tę część o objawieniach w Puerto Rico opracowano na podstawie Jesus, König aller Nationen. Ofenbarungen und Gebets, Wyd. Peter Koros Pilgereisen, Bad Neustadt 1998. [3] Benedykt XVI, Chrystus objawia się wszystkim narodom, Msza św. w uroczystość Objawienia Pańskiego 6 I 2006, www.opoka.org.pl. [4] Ks. R. Kubasiak, Wspomnienie ze spotkania z Ks. Bp. Janem Chrapkiem, które miało miejsce w Kurii Diecezji Bielsko - Żywieckiej, Radziechowy 15 VI 2008. [5] Tamże. [6] T. Kiersztyn SJ, 3 Maja Najświętsze Serce Jezusa przyjdź Królestwo Twoja przez Niepokalane Serce Maryi królującej nam na Jasnej Górze!, w: Posłaniec Serca Jezusowego, 1997 nr 7, s. 34. [7] Kazanie prymasa Polski, kard. Józefa Glempa, 3 V 1997, archiwum radia Jasna Góra. [8] Pius X, E supremi apostolatus, s.8. [9] Tamże, s.8. [10] Michellini, Orędzia..., s. 391. [11] K. Z. Dobrzycki OSPEE, Dziecko Boże, t.III, s.43. [12] R. Celakówna, Wyznania, [83]. [13] R. Celakówna, Wyznania..., [84]. [14] Centuria, Orędzia Zbawienia, t. III, s. 180. [15] Tamże, s. 181. [16] Tamże, s. 176. [17] Tamże, s. 177. [18] Tamże, s. 181. [19] Katechizm Kościoła Katolickiego, [1042]. [20] Ks. S. Górnik, Doświadczenie mistyczne..., s.175. [21] Jan Paweł II, Homilia Ojca Świętego Jana Pawła II wygłoszona podczas Mszy św. inaugurującej pontyfikat, 22 X 1979 r., www.mateusz.pl. [22] F. Kowalska, s., Dzienniczek..., [83]. [23] R. Celakówna, Wyznania..., [82,83]. [24] Tamże, [85]. [25] Tamże, [83]. [26] Tamże, [264]. [27] Tamże, [291]. [28] Tamże, [304]. [29] Tamże, [397], [398]. [30] F. Kowalska, s., Dzienniczek..., [367]. [31] Tamże, [500]. [32] Por. R. Celakówna, Wyznania..., [135]. [33] R. Celakówna, Wyznania..., [366]. [34] R. Celakówna, Wyznania..., [373]. [35] R. Celakówna, Wyznania..., [397].
Powrót |
