 6. Niebiosa zsy?aj? trzy ?ród?a ?aski (cz.3)
2010-02-21
Niebiosa zsyłają trzy źródła łaski (cz.3) 1. Wypełnienie wizji Jana Bosko o rannym papieżu i jego śmierci Dopiero w tym kontekście dziejów przychodzi nam zrozumieć wizję św. Jana Bosko, w której święty widział zmarłego papieża podczas bitwy na morzu, w roli okrętów z Kościołem katolickim. Tu jawi się pytanie, który to był papież i kto był jego następcą. Zmarłym papieżem, który odpowiada wizji św. Jana Bosko, był papież Jan Paweł I. Zarządzał on Kościołem niespełna 33 dni (od 26 sierpnia do 28 września 1978 r.). Następcą Jana Pawła I, z wizji św. Jana Bosko, był Jan Paweł II, który naprowadza Kościół na dwie kolumny wyłaniające się ze wzburzonego morza. Tymi wyłaniającymi się kolumnami były: większa przedstawiająca znak Hostii św., a druga mniejsza z figurką Matki Bożej. Jan Paweł II nigdy oficjalnym dokumentem nie uderzył w masonerię. Jednak wielokrotnie pokazywał źródło współczesnego zagrożenia świata. O tym po części mówione jest na początku tej pracy. By podkreślić zasługi dla Kościoła i wielkość pontyfikatu papieża Piusa IX wynosi go na ołtarze ogłaszając go 3 września 2000 r. błogosławionym. Dokonało się to przy ogólnym niezadowoleniu wszystkich środowisk liberalnych, czy to w Polsce, czy na świecie. Wspomniany papież bł. Pius IX jak już wyżej mówiłem, potępił wszystkie lansowane przez liberałów ideologie. Wyniesieniem na ołtarze Piusa IX papież Jan Paweł II pokazał całemu Kościołowi katolickiemu, jakie jest jego stanowisko wobec tych kwestii. Tą oto drogą papież przypomina wierzącym naukę Kościoła we wszystkich wymienionych kwestiach, o których pisał papież bł. Pius IX w encyklice Quanta Cura. a. Kościół katolicki papież cumuje do kolumny Matki Bożej. W papieżu Janie Pawle II wypełnienie Fatimy. Jan Paweł II jest tym papieżem, który ukierunkował Kościół na wyżej wymieniane kolumny św. Jana Bosko. Tak jak to już było przedstawiane, jego pontyfikat można nazwać pontyfikatem maryjnym. 25 marca 1987 r. papież ogłasza encyklikę Redemptoris Mater (Matka Odkupiciela). Rok później ogłasza rok maryjny. To on listem apostolskim Rosarium Virginis Mariae z 16 października 2002 r. wprowadza czwartą część Różańca św., Tajemnice Światła, w którym to liście przekazuje światu, że tylko w Różańcu jest ratunek dla współczesnego świata, gdyż świat staje przed mroczną przyszłością: Trudności, jakie na początku tego nowego tysiąclecia pojawiają się na światowym horyzoncie, skłaniają nas, by uznać, że nadzieję na mniej mroczną przyszłość może w nas wzbudzić jedynie interwencja z Wysoka, zdolna pokierować sercami tych wszystkich, którzy żyją w sytuacjach konfliktowych, i tych, którzy trzymają w swych rękach losy narodów[1]. W 2000 r. podczas Roku Jubileuszowego papież ponownie oddał świat w opiekę Matce Bożej. Zaprowadza i promuje na cały świat nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca, jakie 10 grudnia 1925 r. w Ponteverda (Hiszpania) zaleciła w objawieniu Matka Boża siostrze Łucji. Objawienie to jest jakby kontynuacją wizji fatimskiej z roku 1917. Przyjęcie tych żądań już papież Pius XII nazwał jedynym ratunkiem dla świata. Śmiało więc można powiedzieć, że cały pontyfikat papieża Jana Pawła II to cumowanie okrętu Kościoła katolickiego do kolumny Matki Bożej. b. Papież Jan Paweł II pokazuje Kościołowi drugą kolumnę Kiedy więc to doprowadzenie Kościoła do kolumny Matki Bożej zostało ukończone papież Jan Paweł II rozpoczął przycumowywanie Kościoła katolickiego również do kolumny z wizerunkiem Hostii św. W 2003 r. wydaje swoją ostatnią encyklikę Ecclesia de Eucharistia, w której pokazuje Kościołowi istotę i wartość Mszy św. Pisząc na początku encykliki: Kościół żyje dzięki Eucharystii (Ecclesia de Eucharistia vivit). Ta prawda wyraża nie tylko codzienne doświadczenie wiary, ale zawiera w sobie istotę tajemnicy Kościoła[2]. We wspomnianej encyklice papież jasno mówi, że każdy kapłan sprawując Mszę św. według norm liturgicznych, a wspólnota dostosowując się do nich ukazują w sposób wymowny swą miłość do Kościoła. Jednocześnie papież wydał specjalny dokument o charakterze prawnym dotyczącym norm liturgicznych związanych z celebrowaniem Mszy św.[3] Na 2005 r. papież przygotował obchodzenie roku eucharystycznego. Tego roku jednak papież Jan Paweł II już nie przeżył. 2 kwietnia 2005 r. o godz. 2137 odszedł do domu Ojca. Rozpoczęte dzieło papieża Jana Pawła II, naprowadzania Kościoła na kolumnę eucharystyczną z wizji św. Jana Bosko kontynuuje papież Benedykt XVI. 7 lipca 2007 r. papież wydał List Apostolski Summorum Pontificum, w którym przypomniał celebrowanie Mszy św. trydenckiej na równi z dotychczasowym rytem. Przedziwnym faktem historycznym jest zbieżność czasowa przygotowania tych Bożych źródeł łask na ziemi polskiej. Objawienia związane z nimi mieszczą się w przestrzeni lat 1934 - 1948. Omawiane wyżej pierwsze źródło łaski - Zjednoczenie Maryjne, nie posiada jakiegoś konkretnego objawienia, jak w przypadku pozostałych dwóch źródeł łaski - Bożego Miłosierdzia i Chrystusa Króla. Choć można ją wiązać z osobą Sługi Bożego kard. Augusta Hlonda, to jednak ma ona mocne korzenie w tradycji i duchu narodu polskiego, w silnej pobożności polskiej związanej z patriotyzmem i narodem. W przestrzeni czasu jakby realizowana jest ona od 1608 r., tzn. od słynnego neapolitańskiego określenia się samej Matki Bożej jako Królowej Polski i trwa do dzisiaj. Oczywiście ten nurt maryjny narodu polskiego musimy jeszcze przeciągnąć w głąb czasu naszej historii narodowej. Bo to wybraństwo Matki Bożej z 1608 r. musiało być poparte przez naszych praojców silną wiarą i czcią Matki Bożej. 2. Drugie źródło Bożej łaski - Boże Miłosierdzie Drugie źródło łaski - Boże Miłosierdzie związane jest z osobą św. siostry Faustyny (1905 - 1938 r.). Objawienia dotyczące Bożego Miłosierdzia miały miejsce w latach 1934 - 1938. W logiczności dziejów zbawczych ostatnich dwóch wieków to źródło łaski - Bożego Miłosierdzia następuje po źródle Zjednoczenia Maryjnego, jednakże w pewnej przestrzeni czasowej działają jednocześnie. W 1934 r. siostra Faustyna wykonuje polecenie swojego spowiednika ks. Michała Sopoćko i rozpoczyna prowadzić dziennik duchowy. W niedługim czasie, jeszcze przed jej śmiercią, nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia zaczyna się rozpowszechniać wśród wiernych. Lata II wojny światowej, jej tragizm i cierpienia Polaków sprawiły, że rozpowszechniło się ono jeszcze bardziej, także po zakończeniu tej wojny w latach 40. i 50. XX w. Obrazy z napisem Jezu ufam Tobie były uroczyście wprowadzane do wielu kościołów. Koniec lat 50. przyniósł wypełnienie się proroctwa siostry Faustyny mówiące o pozornym zniszczeniu tego źródła: Będzie chwila, w której dzieło to, które tak Bóg zaleca [okaże się] jakoby w zupełnym zniszczeniu - i wtem nastąpi działanie Boże z wielką siłą, która da świadectwo prawdziwości. Ono będzie nowym blaskiem dla Kościoła, chociaż od dawna w nim spoczywającym. Że Bóg jest nieskończenie miłosierny, nikt temu zaprzeczyć nie może; pragnie On, żeby wiedzieli wszyscy o tym; nim przyjdzie powtórnie jako Sędzia, chce, aby wpierw dusze poznały go jako Króla miłosierdzia. Kiedy ten triumf nadejdzie, to my już będziemy w nowym życiu, w którym nie ma cierpień, ale wpierw dusza twoja będzie nasycona goryczą na widok zniszczenia twoich usiłowań. Jednak zniszczenie to jest tylko pozorne, ponieważ Bóg, co raz postanowił, nie zmienia; ale chociaż zniszczenie będzie pozorne, jednak cierpienie będzie rzeczywiste. Kiedy to nastąpi - nie wiem; jak długo trwać będzie - nie wiem[4]. W 1959 r. stolica apostolska ogłosiła zakaz rozpowszechniania nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego w formach, jakie przedstawiała sama siostra Faustyna. Ze wszystkich kościołów diecezji krakowskiej i diecezji polskich usunięte zostały obrazy Jezu ufam Tobie. W 1959 r. proboszcz z Kalwarii Zebrzydowskiej, kiedy usuwał obraz Jezu ufam Tobie na oczach wiernych podniósł go do góry i wypowiedział słowa: Panie Jezu dziś Cię wynosimy z świątyni, bo tak każą, ale Ty i tak tu wrócisz[5]. W 1962 r. diecezję krakowską objął Karol Wojtyła najpierw, jako wikariusz kapitulny, a następnie 30 grudnia 1963 r. papież mianował go arcybiskupem metropolitą krakowskim[6]. To dzięki jego staraniom w 1965 r. wszczęto proces informacyjny siostry Faustyny. W 1968 r. rozpoczęto w Rzymie proces beatyfikacyjny[7]. Bez osoby kard. Wojtyły to drugie źródło łaski - Boże Miłosierdzie, nie ujrzałoby rychło światła dziennego. Po dekrecie rzymskim z 1959 r. w środowisku krakowskim wytworzyła się ogromna nieżyczliwość do tej idei. Ku zadziwieniu wielu, ks. kard. Wojtyła o recenzję teologiczną Dzienniczka s. Faustyny poprosił ks. prof. Ignacego Różyckiego. Znany był on ze swego negatywnego i kpiarskiego nastawienia do s. Faustyny, co wyrażał często w swoich wypowiedziach. Otrzymany tekst Dzienniczka s. Faustyny od ks. kard. Wojtyły położył on do swego biurka. I tak mijały długie miesiące. Aż pewnego razu o 4 nad ranem został obudzony przez anioła, który spytał się go, dlaczego nie sprawdza Dzienniczka siostry Faustyny. Jednocześnie w tym śnie - widzeniu, anioł przekazał mu lokalizację Dzienniczka mówiąc: Leży on w Twoim biurku, po lewej stronie na dole, przywalony książkami i pracami. Zerwawszy się z łóżka ksiądz profesor, największy krakowski ówczesny dogmatyk, udał się do biurka i znalazł Dzienniczek s. Faustyny w miejscu, który określił anioł. Przez nadchodzące dni nieustannie przeglądał Dzienniczek pod kątem recenzji, po czym stosownym pismem powiadomił ks. kard. Wojtyłę o nie znalezieniu w nim żadnych błędów teologicznych[8]. Dnia 15 kwietnia 1978 r. Kongregacja ds. Nauki Wiary uchyliła poprzednią decyzję. Po zapoznaniu się z licznymi dokumentami i pismami kard. Karola Wojtyły, uznając dokument z 1959 r. za nieobowiązujący. Pół roku później, 16 X 1978 r., metropolita krakowski został wybrany papieżem[9]. Dnia 30 XI 1980 r. już jako papież Jan Paweł II ogłosił swoją drugą encyklikę o Bożym Miłosierdziu Dives in Misericordia (Bóg bogaty w miłosierdzie). Choć ta encyklika nie odnosi się wprost do orędzia s. Faustyny to jednak była ona owocem doświadczeń duszpasterskich zdobytych w Polsce przez kard. Wojtyłę[10], a szczególnie w Krakowie. I tak kult Bożego Miłosierdzia rozpoczął się rozszerzać po całym świecie. W 1999 r. rozpoczęto budowę bazyliki Bożego Miłosierdzia w Krakowie Łagiewnikach opodal starego kościółka zakonnego, gdzie miały miejsce objawienia. 17 sierpnia 2002 r. papież Jan Paweł II poświęcił tę nową bazylikę. Wówczas to homilię w czasie tej Mszy św. konsekracji sanktuarium Bożego Miłosierdzia papież rozpoczął słowami wziętymi z Dzienniczka św. siostry Faustyny: O niepojęte i niezgłębione Miłosierdzie Boże, kto Cię godnie uwielbić i wysławić może, największy przymiocie Boga Wszechmocnego, tyś słodką nadzieją dla człowieka grzesznego[11]. W czasie tej uroczystości 17 sierpnia 2002 r. Jan Paweł II oficjalnie uwolnił drugie źródło Bożej łaski - Boże Miłosierdzie, kiedy to na końcu tego kazania zawierzył losy całego świata i każdego człowieka Bożemu Miłosierdziu: Boże, Ojcze Miłosierny, Który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei. Ojcze Przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata![12] Tak oto wypełniły się słowa Pana Jezusa przekazane siostrze Faustynie: Napisz to: Nim przyjdę jako Sędzia sprawiedliwy, przychodzę najpierw jako Król miłosierdzia. Nim nadejdzie dzień sprawiedliwy, będzie dany ludziom znak na niebie (...).[13] W powyższym tekście Pan Jezus zapowiada nadejście jeszcze jednej ery, przyjście Sędziego sprawiedliwego. To przyjście Sędziego sprawiedliwego to nic innego jak przyjście Tego, kto ma władzę i jest Królem. Chcę teraz omówić trzecie źródło Bożej łaski, wypuszczone w kierunku wojującego i ryczącego szatana, który na przestrzeni ostatnich dwóch wieków w dużej mierze zawładnął światem i Kościołem. Jest już blisko tych zdarzeń, o których w wizji mówi św. Jan Bosko, że przeciwnikom wydawało się, że odnieśli już zwycięstwo. Tu dopełniają się dramatyczne objawienia z La Salette we Francji (1846 r.) i objawienia z Akita w Japonii (1973 r.), mówiące o dramacie Kościoła i jego rozpadzie[14].
[1] Jan Paweł II, List Apostolski Rosarium Virignis Mariae, 16 X 2002, www.opoka.org.pl. [2] Jan Paweł II, Ecclesia de Eucharistia, 17 IV 2003, 1. [3] Por. Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Instrukcja Redemptionis Sacramentum, Pallotinum 2004. [4] F. Kowalska, s., Dzienniczek..., [378]. [5] Relacja świadka zdarzenia. [6] Ks. P. Natanek, Rozwój organizacji dekanalnej, parafialnej i katechetycznej w archidiecezji krakowskiej za rządów kard. Karola Wojtyły (1962-1978), Kraków 1993, s. 12. [7] W. Łaszewski, tłum., Boże miłosierdzie. Orędzie i nabożeństwo, Wyd. 3, Warszawa 2006, s. 18-19. [8] Wiadomości zebrane przez autora tego artykułu podczas dziesiątków rekolekcji i misji po parafiach deicezji krakowskiej w latach 1988 - 2008. [9] W. Łaszewski, tłum., Boże miłosierdzie..., s. 19. [10] A. Witko, Wstęp do encykliki Dives in Misericordia¸w: Dzieła zebrane, Encykliki, Jan Paweł II, Kraków 2007, s. 63. [11] Poniewierski J., red., Homilia w czasie Mszy św. i konsekracji sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach, 17 sierpnia 2002, w: Jan Paweł II ..., s.1204. [12] Poniewierski J., red., Homilia w czasie Mszy św. i konsekracji sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach, 17 sierpnia 2002, w: Jan Paweł II ..., s.1207-1208. [13] F. Kowalska, s., Dzienniczek..., [83]. [14] Por. A. de Lassus, Sekret Matki Bożej z La Salette o czasach ostatecznych, Warszawa 2000.
Powrót |
