 ŻERTWA OFIARNA
2011-12-28
ODDANIE SIEBIE Przestrzeń, w którą Bóg zaprasza człowieka nazywa On sam pieszczotami. Wręcz błaga, aby się nie bać, bo On nie wywołuje lęku. Żąda by oddać Mu siebie, swoje serce, swoją wspaniałomyślność. Oddając Mu wszystko swoje, człowiek może wszystko wziąć od Niego.[1] Święta Małgorzata Maria Alacoque (1647-1690) przestrzeń bycia żertwą ofiarną umieszcza w pogodzeniu się z wolą Bożą, bo tutaj serce człowieka znajduje pokój, duch radość i odpoczynek. To połączenie się z Bogiem jest trwaniem z Bogiem w jednym duchu.[2] Siostrze Józefie Menendez (1890-1923) Pan Jezus to bycie żertwą ofiarną tak oto wyjaśnia: [Wyzbądź] się wszystkiego, nie zachowując swoich pragnień, zamiłowań i sądów. Potem poddawaj się całkowicie woli Tego, którego miłujesz. Pozwól Mi czynić ze sobą, co zechcę, a nie tylko to, czego ty pragniesz. Musisz dojść do tego, że Moja wola stanie się także twoją, to znaczy musisz całkowicie poddać się i zjednoczyć swoją wolę z Moją wolą i Moimi upodobaniami.[3] OFIARA - MĘCZEŃSTWO To oddanie się Bogu, we wszystkim i ze wszystkim, w darze żertwy ofiarnej sprawia, że człowiek staje się Jego męczennikiem. Sam Bóg jest Tym, który składa ofiarę, męczeństwo zaś stworzenia, oddanego Miłości jest nie mniej krwawe, chociaż materialnie krew nie jest przelana, od [męczeństwa] tego stworzenia, które jest składane w ofierze przez kata. Nie tylko bowiem ciało i krew, lecz także rozum, dusza i duch, są męczone w błogosławionym męczeństwie. Kończy się ono po duchowym ukrzyżowaniu stygmatyzującym Moją chwalebną pieczęcią każdą władzę: ciało, krew, rozum, duszę, ducha, płomiennym objęciem, samym Ogniem, z gorejącą miłością. Kończy się zanurzeniem w płonącej jedności, którą jest nasza Trójca, doskonałym poznaniem, czym jest Bóg oraz tego, czym jest posiadanie i bycie posiadanym w wieczności przez Boga.[4]
[1] Tamże, s. 14. [2] Listy św. Małgorzaty Marii Alacoque, Kraków 2009, s. 46-47. 8 [3] T. Niewiadomski, Wezwanie do miłości - czyli Orędzia Boskiego Serca Jezusowego do świata przekazane siostrze Józefie Menendez Koadiutorce Zgromadzenia Sacre Coeur (1890-1923), Marki - Struga 2009, s. 138. [4] M. Valtorta, Kto przychodzi do Mnie..., Katowice 2005, s. 69.
Powrót |
