 ŻERTWA OFIARNA
2012-01-06
CUDA BOŻE Dwa lata później, pod koniec 1978 roku, wspomnianemu włoskiemu kapłanowi Ottavio Michelliniemu Pan Jezus jeszcze raz naświetlił tematykę duszy ofiarnej. Dusze te są najdroższe Boskiemu Sercu Pana Jezusa i są żertwami wynagradzającymi Jemu cierpienia, które zadaje Mu niewdzięczna ludzkość. Świat widzialny tymi duszami się nie interesuje, bo niewiele o nich wie, natomiast świat ciemności, świat szatana śledzi je, prześladuje, robiąc wszystko, aby nie zaznały spokoju. Stąd też dusze te doświadczają od szatana wielkiego udręczenia, znieważania, kuszenia i bezlitosnych cierpień. Ich dramat pogłębia jeszcze fakt, kiedy ich wewnętrzne zwierzenia wychodzą na światło dzienne, które są darem Pana Jezusa, wówczas w świecie powstaje wrzask, krzyk, że te osoby są chore psychicznie, a to co mówią lub przekazują to są wedle oceny świata idiotyzmy, nie do przyjęcia przez zdrowy rozum. Bogactwo i głębię życia dusz ofiarnych Pan Jezus tak oto określa: Dusze - ofiary kochają krzyż. Kim są, te cuda Boże? Im bardziej ludzie są zatopieni w rzeczach materialnych, tym mniej widzą, tym mniej rozumieją cuda Boże do tego stopnia, aż znikają dla nich te rzeczy - powiedzmy tak - mniej materialne od materii, jak zapach kwiatka lub kolor czy kolory jakimi barwi się ziemia w różnych porach roku. Dlatego nie potrafią tacy ludzie oceniać rzeczy mniej materialne. Jak więc mogą zrozumieć subtelność duszy pełnej Boga, tak przepełnionej Nim, że staje się ona jedno ze swym Bogiem! Jak trudno zrozumieć dziecku sprawy trudne do pojęcia nawet dla dorosłych! Podobnie trudno jest pojąć cuda, jakie Bóg dokonuje w duszach swych świętych. Dusze - ofiary są to dusze, które odpowiadają wiernie, na ile to jest możliwe dla człowieka na wezwanie Boże. Pragną one upodobnić się do Niego, dzieląc z Nim wszystko, lecz zwłaszcza to, co się tyczy krzyża, który przyjmują, niosą, kochają go, mając za wzór Wielką Ofiarę z Kalwarii. Dusze - ofiary są to białe hostie złożone na ołtarzu, aby ofiarować się Ojcu Przedwiecznemu razem ze Jezusem i Matką Jego na odpuszczenie grzechów ludzkich. Są one rajskimi klejnotami, drogimi perłami, ukrytymi i znanymi tylko Bogu. Są one przedmiotem podziwu aniołów i świętych. Są one po Jezusie, Ofierze nad ofiarami i po Maryi Współo-dkupicielce, współodkupicielami, które uwalniają dusze z czyśćca, lecz zwłaszcza z żelaznej tyranii czarta. Synu mój, nie wszyscy widzą to, co wy widzicie. Niewielu z was widzi, co jest zakryte przed innymi. Dlatego co mogą powiedzieć o duszach - ofiarnych ci, którzy nie dostrzegają tego, co ich otacza.[1] BÓG PRZYGOTOWUJE CZŁOWIEKA Analizując teksty Orędzi na Czasy Ostateczne, które nadeszły odkrywam, jak Bóg stopniowo przygotowuje człowieka do bycia żertwą ofiarną, zdaną na Niego samego i zaprasza człowieka w nową rzeczywistość: sam nadam ci godność i sam powiem o tobie początek i koniec. Ty nie zależysz od nikogo, jak tylko ode Mnie i ciesz się i raduj, bo znalazłaś upodobanie w Sercu Boga. Ja sam troszczę się i dbam o ciebie. 0 dziecko Moje, nie pojmujesz jak wielkie otaczają cię łaski. O najmniejsze dziecię, ty nic nie wiesz. Twoja nieświadomość jest tak wielka i tak wielce Mi się podoba. Oto Ja sam, sam Bóg Najwyższy pokochałem cię 1 uczyniłem Moim narzędziem, narzędziem Mojej łaski, która na nowo tworzy duszę twoją i twoje ciało. Tak jak Moje Ciało zostało przemienione, tak i twoje ciało będzie przemienione.[2]
[1] Tamże, s. 360. [2] Orędzia na Czasy Ostateczne..., t. 7, Warszawa 2011, s. 216.
Powrót |
