|
Modlitwa wiernych: 1. Czystość [serca] jest przede wszystkim darem Boga. Chrystus dając się człowiekowi w sakramentach Kościoła zamieszkuje w sercu człowieka i rozjaśnia [to serce] „blaskiem Prawdy". Tylko ta Prawda, którą jest Jezus Chrystus, zdolna jest oświecić rozum, oczyścić serce i ukształtować ludzką wolność. Bez zrozumienia i przyjęcia Prawdy gaśnie wiara. Człowiek traci widzenie sensu spraw i wydarzeń, a jego serce szuka nasycenia tam, gdzie go znaleźć nie może. Dlatego czystość serca to przede wszystkim czystość wiary.[1] Duchu Święty, Tobie Kościół zawsze dochowywał dziewiczej wierności, daj wszystkim chrześcijanom łaskę wytrwania w nieskażonej wierze.[2] 2. Powołanie na wyłączną służbę Chrystusowi w Jego Kościele jest bezcennym darem Bożej dobroci, darem, o który trzeba wytrwale i z ufną pokorą prosić. Na ten dar chrześcijanin powinien się coraz bardziej otwierać, czuwając, by nie zmarnować „czasu łaski" i „czasu nawiedzenia". Z całego serca pragnę, aby nasilała się modlitwa o powołania. Modlitwa będąca adoracją Bożej tajemnicy i dziękczynieniem za „wielkie rzeczy", których On dokonał i nadal dokonuje, bez względu na słabość ludzi.[3] Duchu Święty prosimy Cię za papieża, biskupów i kapłanów. Spraw, aby ich życie odnawiało się każdego dnia i stawało się żywą Ewangelią.[4] 3. Duch Święty odnowił wewnętrznie Apostołów, przyoblekając ich w moc, która uczyniła ich odważnymi w przepowiadaniu bez lęku, że: „Chrystus umarł i zmartwychwstał!" Wolni od wszelkiego lęku zaczęli przemawiać ze śmiałością. Z zalęknionych rybaków stali się odważnymi heroldami Ewangelii. Nawet ich nieprzyjaciele nie potrafili zrozumieć, jak ci „nieuczeni i prości" ludzie mogą prezentować taką odwagę i znosić przeciwności, cierpienia i prześladowania z radością. Nic ich nie mogło zatrzymać.[5] Duchu Święty prosimy Cię za Księdza Piotra. Ogniem Swej miłości rozpal Jego serce, aby ochotnie czynił to, co się Tobie podoba.[6] 4. Przede wszystkim jest rzeczą oczywistą, że katecheza stanowiła zawsze dla Kościoła święty obowiązek i trwałe, niezbywalne prawo. Jest to z jednej strony niewątpliwie obowiązek zrodzony z nakazu Pana, spoczywający zwłaszcza na tych, którzy w Nowym Przymierzu przyjęli wezwanie do posługi duszpasterskiej, z drugiej strony można tu także mówić o prawie. Z teologicznego bowiem punktu widzenia każdy ochrzczony, na zasadzie samego chrztu, ma niezaprzeczalne prawo otrzymać od Kościoła naukę i wychowanie, które umożliwią mu dojście do życia prawdziwie chrześcijańskiego.[7] Duchu Święty wspieraj swą mocą wszystkich, którzy są odpowiedzialni za przekazywanie wiedzy katechetycznej w Kościele. Obdarz ich gorliwością i ciągle nowym zapałem w trudnej pracy, którą wykonują, aby poprzez ich działanie rozwijało się Królestwo Boże na ziemi.[8] 5. Duch Święty wzywa nas i uzdalnia do świętości, jeśli tylko chcemy współpracować z Jego łaską. Dla Boga działającego przez Ducha Świętego nie ma rzeczy niemożliwych. Jeśli zniechęcamy się i odwracamy od podjętych zadań to dlatego, że ufamy sobie i tylko w nas samych pokładamy nadzieję, podczas gdy to Duch mocy i łaski winien być sprawcą naszego uświęcenia. Zarazem On jest sprawcą każdego powołania w Kościele (...).[9] Duchu Święty (...) oświecaj, kieruj, wzmacniaj i pocieszaj nas. Powiedz nam, co mamy robić i pomóż nam to wykonać.[10] 6. Są chrześcijanie, którzy uważają za rzecz zbyteczną podejmowanie ciągłego wysiłku duchowego, gdyż nie odczuwają potrzeby konfrontowania się z prawdą Ewangelii. Takie słowa jak: „Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą" (Łk 6, 27), usiłują oni pozbawić znaczenia i uczynić nieszkodliwymi, aby nie zakłócać sobie nimi swojego sposobu życia.[11] Duchu Święty pomóż nam, byśmy sami nie żywili nienawiści, lecz otwierali się na Bożą miłość, która cierpliwa jest i wszystko znosi.[12] Komentarz przed Komunią Świętą: Nie chciałabym, aby pod najczcigodniejszym słońcem Sakramentu przyćmiły się mocniej moje źrenice. Ty zawsze ofiarowujesz się mnie, a ja jestem wciąż coraz bardziej niegodziwa. Tak bardzo dręczy mnie ta myśl... Lecz czy to nie Ty powiedziałeś, że nie pozwolisz, aby ta myśl mnie dręczyła? O Jezu, ja, która zasługiwałabym na piekielny ogień... A Ty mi pozwalasz doświadczać rozkoszy Twej miłości?[13] Komentarz po Komunii Świętej I: (...) Czego zatem ode mnie żądasz, czego żądasz? Miłości? Kocham Cię, ponieważ jesteś moim dobroczyńcą, moim stwórcą, moim opiekunem. Ty trawisz, Ty czynisz Boską moją duszę. A dlatego, że jesteś Oblubieńcem mej duszy, szukam Cię zawsze, szukam Twej miłości, Twej przyjaźni, Twej chwały. Jeśli Ty mi pomożesz, nigdy nie zabraknie mi sił... Kiedy rozpalisz mnie całą swym słodkim wezwaniem?[14] Komentarz po Komunii Świętej II: Co więcej mógł zrobić dla mnie Jezus? Bardziej mnie miłować? I nie ma teraz prawa wymagać wszystkiego ode mnie, którą całą uczynił dla siebie? Jak dobrze dają się odczuć rany Jezusa, które mówią mi wciąż o miłości z tak słodkim zniewoleniem, że chciałabym... Drogi mój Jezu, chciałabym jednego tylko uniesienia: najżarliwszego, jakie mieli święci, by móc Cię w jakiś sposób kochać.[15] Komentarz po Komunii Świętej III: Gdzie jestem, gdzie się znajduję? Kto wciąż jest przy mnie blisko? Żadnego ognia w pobliżu, a czuję, że płonę; żadnego łańcucha na sobie, a do Jezusa czuję się mocno przywiązana; czuję, że potężne płomienie mnie trawią, sprawiając, że żyję i że umieram! Cierpię, żyję i umieram nieprzerwanie; nie zamieniłabym jednak żadną miarą mojego życia na jakiekolwiek inne na świecie. Nigdy się nie zatrzymuję; chciałabym mówić, chciałabym mówić i wszystkim krzyczeć: kochajcie samego tylko Jezusa.[16]
[1] Jan Paweł II - Sandomierz, 12 czerwca 1999, Homilia wygłoszona podczas Mszy św., w: W sercu Kościoła. Codzienna modlitwa z rozważaniami Jana Pawła II i Benedykta XVI, Wrocław 2008, (rozważanie na dzień 24 września). [2] W sercu Kościoła..., (rozważanie na dzień 24 września). [3] Jan Paweł II - Orędzie na XLI Światowy Dzień Modlitw o Powołania 2003, w:W sercu Kościoła..., (rozważanie na dzień 15 kwietnia). [4] W sercu Kościoła..., (rozważanie na dzień 15 kwietnia). [5] Benedykt XVI - Orędzie z okazji XXIII Światowych Dni Młodzieży - Sydney 2008, w: W sercu Kościoła..., (rozważanie na dzień 30 kwietnia). [6] Por. W sercu Kościoła..., (rozważanie na dzień 30 kwietnia). [7] Jan Paweł II, Catechesi tradendae, 14, w: W sercu Kościoła..., (rozważanie na dzień 25 lutego). [8] W sercu Kościoła..., (rozważanie na dzień 25 lutego). [9] Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Młodzieży 1998, w: W sercu Kościoła..., (rozważanie na dzień
9 sierpnia). [10] W sercu Kościoła..., (rozważanie na dzień 9 sierpnia). [11] Jan Paweł II, Orędzie na Wielki Post 2001, w: W sercu Kościoła..., ( rozważanie na dzień 11 marca). [12] W sercu Kościoła..., (rozważanie na dzień 11 marca). [13] Św. Gemma Galgani, Sam na sam z Jezusem, Kraków 2018, s. 61. [14] Tamże, s. 56. [15] Tamże, s. 47. [16] Tamże, s. 48. 
Powrót |
