Modlitwa wiernych:
1. (...) boja¼ñ Bo¿a jest konieczna do tego, aby dusza nie pozwala³a sobie na niew³a¶ciw± swobodê wobec Boga i rzeczy ¶wiêtych, i aby nie zwraca³a siê do Boga ze zbytni± ¶mia³o¶ci±, powiedzieliby¶my nawet: z brakiem dobrego wychowania, zapominaj±c o Jego nieskoñczonej wielko¶ci oraz odleg³o¶ci, jaka nas od Niego dzieli. Nawet, kiedy sam Bóg przez szczególne dary zaprasza duszê do s³odkiej i niesamowitej blisko¶ci z Nim, dusza powinna zawsze pamiêtaæ o tym, aby traktowaæ Go z pe³n± czci i czu³o¶ci boja¼ni±, zachowuj±c siê co najmniej tak, jak wobec ziemskich osobisto¶ci, które j± do siebie dopuszczaj±.[1] Duchu ¦wiêty! Prosimy Ciê za Ko¶ció³ ¦wiêty! Spraw, aby nieustannie uwra¿liwia³ wiernych, aby zawsze traktowali Jezusa z pe³n± czci i czu³o¶ci boja¼ni±. 2. Jako kap³an masz ja¶nieæ w promieniach Bo¿ej dobroci, jak brylant b³yszcz±cy w promieniach s³oñca. Masz byæ ³agodny, cichy i spokojny. Niech jawi siê w tobie dobroæ i mi³osierdzie Boga. Niech twoja dusza wznosi siê ponad [innymi] duszami w ¶wiêtej pos³udze, jako go³êbica pokoju i czysto¶ci po¶ród kwiatów mi³o¶ci.[2] Duchu ¦wiêty! Prosimy Ciê za papie¿a, biskupów i kap³anów. U¶wiêcaj ich, aby ja¶nieli w promieniach Bo¿ej dobroci i ¶wiadectwem swojego ¿ycia przyci±gali innych do Boga. 3. W zale¿no¶ci od konkretnej misji, jak± Bóg powierza danym duszom, w niektórych z nich rozb³yskuje mocniej który¶ dar, a poniewa¿ w³adze duszy nie s± równie doskona³e, równie¿ i dary Ducha ¦wiêtego s± podobne do schodz±cych w dó³ stopni, od daru m±dro¶ci, który jest najwy¿szy, do daru boja¼ni Bo¿ej, usytuowanego na koñcu tych schodów.[3] Duchu ¦wiêty! Obdarz Ksiêdza Piotra wszelkimi ³askami i darami, tak bardzo potrzebnymi do wiernego wype³niania misji, któr± powierzy³ Mu Bóg. 4. ¯adne pole nie wyda owoców, je¶li nie bêdzie uprawiane, a ¿adna rzecz lub cenny przedmiot nie zachowa siê bez konserwacji. Dom bez prac konserwatorskich powoli niszczeje i obraca siê w ruinê. (...) Równie¿ dobra nadprzyrodzone musz± byæ pielêgnowane i potrzebuj± swego rodzaju duchowej konserwacji. Ta pielêgnacja to równocze¶nie gotowo¶æ godnego ich przyjmowania oraz sposób pomna¿ania, aby wydawa³y w nas owoce.[4] Duchu ¦wiêty! Uzdalniaj nas, aby¶my godnie przyjmowali Twoje dary i ³aski. 5. Dary Ducha ¦wiêtego pielêgnuje siê równie¿ walcz±c przeciwko duchowi ¶wiata, który jest dok³adn± odwrotno¶ci± ducha Bo¿ego. Cz³owiek „zmys³owy" albo, jak nazywa go ¶w. Pawe³, „ziemski", nie przyjmuje spraw ducha Bo¿ego; s± dla niego szaleñstwem i nie potrafi ich poj±æ. Aby pokonaæ ducha ¶wiata, trzeba uciekaæ przed tymi wszystkimi nawykami wspó³czesnego ¿ycia, które go w nas wzmacniaj± - teatrem, kinem, szkodliw± lub b³ah± pras±, niebezpiecznymi przyja¼niami, ¶wiatowymi rozmowami, a nale¿y czytaæ Ewangeliê, Pismo ¦wiête, ¿ywoty ¶wiêtych i to wszystko, co mo¿e o¶wieciæ duszê na Bo¿ych drogach.[5] Duchu ¦wiêty! O¶wiecaj nas, aby¶my w³a¶ciwie pielêgnowali Twoje dary i rezygnowali z tego wszystkiego, co mog³oby te dary w nas zniszczyæ. 6. W czasach, w których przysz³o nam ¿yæ, zdominowanych materializmem oraz (...) wszechobecn± nieczysto¶ci±, bardzo trudno sprawiæ, aby do duszy dotar³a idea dzia³ania ³aski Bo¿ej i Ducha ¦wiêtego w nas. A przecie¿ te pojêcia i te informacje s± niezbêdne do ¿ycia chrze¶cijañskiego, jego doskonalenia i ¶wiêto¶ci. Gdyby dusza choæ przez chwilê pomy¶la³a, ¿e jest rzeczywistym mieszkaniem Ducha ¦wiêtego, jak mog³aby zap³on±æ pragnieniem, zwracaj±c siê ku cia³u i pope³niaj±c grzech nieczysty?[6] Duchu ¦wiêty! Umacniaj nas, aby¶my wytrwali w ¶lubie czysto¶ci, który z³o¿yli¶my Bogu. Komentarz przed Komuni± ¦wiêt±: O duszo moja, duszo moja, wiele mówisz, to prawda; ale zastanów siê trochê nad sam± sob±. Czêste przystêpowanie do Komunii, po³±czenie z Anielskim Chlebem, nie przynios³o Twemu wnêtrzu tego, co przynios³o tak wielu duszom. Otrzymujesz, duszo moja, to prawda Komuniê; ale gdzie s± owoce? Mo¿e nie bêdziesz wiedzia³a, dlaczego; ale mówi ci to Twój Jezus, który w tej chwili przebywa z tob±. Zbyt ma³e zas³ugi , z jakimi siê do Niego zbli¿asz, zbyt ma³a wytrwa³o¶æ. A kiedy ty zbli¿asz siê do Jezusa, to jak siê zbli¿asz? Przyjmujesz Komuniê, to prawda, swoj± osob±, ale ze sk³onno¶ci± do grzechu. Ka¿dego ranka pokazuje ci swe otwarte ¿y³y, aby¶ spija³a rzeki szczê¶liwo¶ci; ty natomiast... Zbli¿a siê do ciebie swymi ustami; a ty...![7] Komentarz po Komunii ¦wiêtej I: Jak¿e szczê¶liw± czyni mnie Jezus! Jak¿e s³odki jest Jego duch! Ale ja siê gubiê. Co siê sta³o, co sk³oni³o Jezusa do komunikowania siê z nami w tak piêkny, tak zdumiewaj±cy sposób? Zastanówmy siê nad tym: Jezus naszym pokarmem! Jezus moim po¿ywieniem! (...) Jezus, moje po¿ywienie! I pomy¶leæ, ¿e Jezus uczyni³ to z wielkiej mi³o¶ci, jak± do was ¿ywi, a ja odp³acam siê Mu tak± niewdziêczno¶ci±! Niemniej jednak Jezus mnie jeszcze znosi, kocha mnie i przytula mnie do siebie! Jak dobry jest mój Jezus! Zapomnia³ moje grzechy, a pamiêta tylko o swym mi³osierdziu.[8] Komentarz po Komunii ¦wiêtej II: O, Jezu, gdyby nie by³o ¦wiêtej Komunii, co bym poczê³a? Gdyby nie by³o Ciebie, gdyby nie by³o wiêcej obiektu, który o¿ywia, jak¿e ospa³a by³aby moja mi³o¶æ! I gdyby¶ Ty mieszka³ tylko w niebie, moje serce, to pewne, upad³oby. Ale jak wielkich rzeczy dokonuje Twoja lito¶æ! Bêdê Ciê kochaæ na zawsze i kiedy nastaje dzieñ, i wieczorem, gdy zapada noc, o ka¿dej godzinie, w ka¿dej chwili bêdê Ciê zawsze kochaæ, zawsze, zawsze! Nigdy Cie ju¿ nie opuszczê![9] Komentarz po Komunii ¦wiêtej III: (...) ka¿dego ranka znajdujê siê w otoczeniu anio³ów i ¶wiêtych, oraz mocno i nieprzerwanie z³±czona z Jezusem! Jak dobry jest dla mnie Jezus! Jak mi³osierny! Wci±¿ Go w sobie zatrzymujê, ja jestem ca³a w Nim i On jest ca³y we mnie. Jednak moje mieszkanie jest zbyt pod³e, by go¶cic Jezusa. Jezus sam czyni je szlachetnym i wielkim. Biedny Jezus! I czy jeszcze pokocham cokolwiek na tej ziemi, teraz, kiedy posiadam Jezusa? ¦wiat, stworzenie, nie mogê was ju¿ wiêcej kochaæ! ¯yjê na ziemi; ale na tej ziemi zdaje mi siê, ¿e jestem zagubiona, poniewa¿ nigdy, nigdy ju¿ moja my¶l nie odbiegnie od Jezusa.[10] [1] Ks. Dolindo Ruotolo, Przyb±d¼ Duchu ¦wiêty, Kraków 2019, s. 137. [2] Ks. Dolindo Ruotolo, Jezus do serca kap³ana, Warszawa 2018, s. 16. [3] Ks. Dolindo Ruotolo, Przyb±d¼ Duchu ¦wiêty..., s. 60. [4] Tam¿e, s. 49. [5] Tam¿e, s. 51. [6] Tam¿e, s. 38. [7] ¦w. Gemma Galgani, Sam na sam z Jezusem, Kraków 2018, s. 67. [8] Tam¿e, s. 68. [9] Tam¿e, s. 70-71. [10] Tam¿e, s. 65-66. Powrót |